पी. टी. उषा माहिती मराठी | PT Usha Information in Marathi
पी.टी. उषा: भारतीय ऍथलेटिक्सची राणी आणि क्रीडा क्षेत्रातील महिलांसाठी एक ट्रेलब्लेझर
उषाची सुरुवातीची कारकीर्द जिल्हा आणि राज्य स्तरावर धावण्यात गेली आणि १९७९ मध्ये तिने राष्ट्रीय शालेय खेळांमध्ये १०० मीटर आणि २०० मीटर शर्यती जिंकल्या तेव्हा तिला प्रथम राष्ट्रीय मान्यता मिळाली. १९८० च्या दशकाच्या सुरुवातीच्या काळात तिने राष्ट्रीय स्तरावरील स्पर्धांमध्ये स्पर्धा सुरू ठेवली आणि सुरुवात केली. भारतीय ऍथलेटिक्समध्ये गणले जाणारे एक शक्ती म्हणून स्वत: ला स्थापित करण्यासाठी.
1982 मध्ये, उषाने नवी दिल्ली येथे झालेल्या आशियाई क्रीडा स्पर्धेत पाच सुवर्ण पदके आणि एक कांस्य पदक जिंकले. उषासाठी हे एक मोठे यश होते, कारण भारतीय खेळाडूने एकाच आंतरराष्ट्रीय स्पर्धेत इतकी पदके जिंकण्याची ही पहिलीच वेळ होती. तिने 1983 च्या आशियाई ट्रॅक आणि फील्ड चॅम्पियनशिपमध्ये दोन सुवर्ण पदके जिंकली आणि पुढे ती आशियातील सर्वोत्कृष्ट क्रीडापटूंपैकी एक म्हणून प्रस्थापित झाली.
1984 च्या लॉस एंजेलिस ऑलिम्पिकमध्ये उषाची ही अतुलनीय कामगिरी झाली, जिथे ती 400 मीटर अडथळ्यांच्या शर्यतीत पदक गमावून बसली. ती चौथ्या स्थानावर राहिली, कांस्यपदक विजेत्याच्या मागे फक्त 1/100 वे. पदक गमावण्याची निराशा झाली असली तरी, उषाची कामगिरी उल्लेखनीय होती, कारण तिने राष्ट्रीय विक्रम मोडला आणि 55.42 सेकंदांच्या वेळेसह नवीन आशियाई विक्रम प्रस्थापित केला.
उषा 1980 आणि 1990 च्या सुरुवातीच्या काळात आंतरराष्ट्रीय स्पर्धांमध्ये स्पर्धा करत राहिली, आशियाई खेळ, आशियाई ट्रॅक आणि फील्ड चॅम्पियनशिप आणि कॉमनवेल्थ गेम्समध्ये पदके जिंकली. 1985 मध्ये, तिने जकार्ता, इंडोनेशिया येथे आशियाई ट्रॅक आणि फील्ड चॅम्पियनशिपमध्ये चार सुवर्ण पदके आणि एक रौप्य पदक जिंकले.
दोन दशकांहून अधिक काळ चाललेल्या कारकिर्दीनंतर उषा 2000 मध्ये अॅथलेटिक्समधून निवृत्त झाली. तिच्या संपूर्ण कारकिर्दीत, तिने असंख्य पदके जिंकली आणि अनेक राष्ट्रीय आणि आंतरराष्ट्रीय विक्रम केले. ती तिच्या आकर्षक धावण्याच्या शैलीसाठी आणि शर्यतीच्या शेवटच्या टप्प्यात मजबूत पूर्ण करण्याच्या तिच्या क्षमतेसाठी देखील ओळखली जात होती.
भारतीय ऍथलेटिक्समधील उषाचे योगदान हे एक ऍथलीट म्हणून तिच्या स्वतःच्या कामगिरीच्या पलीकडे आहे. 2002 मध्ये, तिने ग्रामीण आणि आर्थिकदृष्ट्या वंचित पार्श्वभूमीतील तरुण खेळाडूंना जागतिक दर्जाचे प्रशिक्षण आणि प्रशिक्षण देण्याच्या उद्देशाने तिच्या मूळ गावी पायोली येथे उषा स्कूल ऑफ अॅथलेटिक्स सुरू केले. शाळेने 2012 लंडन ऑलिम्पिकमध्ये भारताचे प्रतिनिधित्व करणारा मध्यम-अंतराचा धावपटू टिंटू लुकासह अनेक यशस्वी खेळाडू तयार केले आहेत.
इंटरनॅशनल असोसिएशन ऑफ अॅथलेटिक्स फेडरेशन्स (IAAF) आणि ऑलिम्पिक कौन्सिल ऑफ एशिया (OCA) यासह विविध क्रीडा समित्या आणि संघटनांच्या सदस्या म्हणून उषा यांनी काम केले आहे. अर्जुन पुरस्कार, पद्मश्री आणि पद्मभूषण यासह अनेक पुरस्कार आणि सन्मानांसह भारतीय ऍथलेटिक्समधील तिच्या योगदानासाठी तिला ओळखले गेले आहे.
शेवटी, पी.टी. उषा ही भारतातील सर्वात निपुण आणि प्रसिद्ध खेळाडूंपैकी एक आहे. भारतातील युवा क्रीडापटूंच्या विकासात तिच्या योगदानासह ट्रॅकवरील तिने मिळवलेल्या कामगिरीने तिला देशभरातील क्रीडा चाहत्यांच्या हृदयात विशेष स्थान मिळवून दिले आहे.
II. सुरुवातीचे जीवन आणि करिअर
पीटी उषाचा प्रवास: केरळमधील एका छोट्या गावातून ऑलिम्पिकपर्यंत
पी.टी. उषा: भारतीय ऍथलेटिक्सची राणी आणि क्रीडा क्षेत्रातील महिलांसाठी ट्रेलब्लेझरपी.टी. उषा ही एक भारतीय भूतपूर्व ट्रॅक आणि फील्ड अॅथलीट आहे, ज्यांना भारतातील महान खेळाडूंपैकी एक म्हणून ओळखले जाते आणि क्रीडा क्षेत्रातील महिलांसाठी ट्रेलब्लेझर आहे. केरळमधील एका छोट्या गावात जन्मलेल्या आणि वाढलेल्या उषाने राष्ट्रीय आणि आंतरराष्ट्रीय स्तरावर यश मिळवण्यासाठी असंख्य अडथळे आणि आव्हानांवर मात केली आहे. या लेखात, आम्ही P.T चे सखोल विहंगावलोकन प्रदान करू. उषाचे जीवन, तिची उपलब्धी आणि भारतीय खेळावरील तिचा प्रभाव.
प्रारंभिक जीवन आणि कौटुंबिक पार्श्वभूमी
पी.टी. उषाचा जन्म 27 जून 1964 रोजी भारतातील केरळमधील कालिकतजवळील पयोली गावात झाला. ती तिच्या पालकांची पाचवी अपत्य होती, जे दोघेही शेतकरी होते. उषा एका विनम्र पार्श्वभूमीत वाढली, आणि तिच्या कुटुंबाचा उदरनिर्वाह करण्यासाठी संघर्ष करावा लागला. आर्थिक अडचणी असूनही, उषाच्या पालकांनी तिला तिची आवड आणि स्वप्ने पूर्ण करण्यासाठी प्रोत्साहित केले.
उषाचे वडील टी.व्ही. बालकृष्णन हे तरुणपणीच एक उत्तुंग खेळाडू होते आणि त्यांनी उषाला लहानपणापासूनच खेळ करण्यास प्रोत्साहन दिले. ऍथलेटिक्समध्ये उषाचे पहिले प्रदर्शन तिच्या शाळेद्वारे होते, जिथे तिने विविध कार्यक्रमांमध्ये भाग घेतला. तिने पटकन धावण्याची नैसर्गिक प्रतिभा दाखवली आणि तिच्या शिक्षकांनी तिला अॅथलेटिक्सचा गांभीर्याने पाठपुरावा करण्यास प्रोत्साहित केले.
अॅथलेटिक्समध्ये करिअर
पी.टी. उषाच्या कारकिर्दीची सुरुवात अॅथलेटिक्समध्ये झाली जेव्हा ती फक्त 13 वर्षांची होती. तिने ओ.एम. अंतर्गत प्रशिक्षण सुरू केले. नांबियार, एक प्रसिद्ध अॅथलेटिक्स प्रशिक्षक, ज्यांनी तिची क्षमता ओळखली आणि तिला स्पर्धात्मक स्पर्धांसाठी तयार करण्यास सुरुवात केली. उषाची प्रशिक्षण पद्धत कठोर होती आणि तिला शाळेत जाण्यापूर्वी सराव करण्यासाठी सकाळी लवकर उठावे लागत असे.
उषाला पहिले मोठे यश 1979 मध्ये मिळाले जेव्हा तिने केरळमध्ये पहिली राज्यस्तरीय चॅम्पियनशिप जिंकली. तिने विविध राज्यस्तरीय स्पर्धांमध्ये चांगली कामगिरी करणे सुरूच ठेवले आणि तिची प्रतिभा लवकरच राष्ट्रीय निवडकर्त्यांनी लक्षात घेतली. 1982 मध्ये, उषाने ज्युनियर नॅशनल चॅम्पियनशिपमध्ये भाग घेतला तेव्हा तिने राष्ट्रीय स्तरावर पदार्पण केले. तिने 100 मीटर, 200 मीटर आणि 400 मीटर स्पर्धा जिंकल्या आणि तिची कामगिरी पुढील गोष्टींची चिन्हे होती.
उषाची पहिली मोठी आंतरराष्ट्रीय स्पर्धा 1982 मध्ये नवी दिल्ली येथे झालेली आशियाई स्पर्धा होती. तिने 100 मीटरमध्ये रौप्य पदक जिंकले, एका सेकंदाच्या केवळ एक दशांश अंतराने सुवर्णपदक गमावले. तिने 200 मीटर स्पर्धेत कांस्यपदकही पटकावले. आशियाई खेळांनी उषाच्या आंतरराष्ट्रीय कारकिर्दीची सुरुवात केली आणि पुढच्या दशकात तिने अनेक आंतरराष्ट्रीय स्पर्धांमध्ये भाग घेतला.
1984 मध्ये, उषाने लॉस एंजेलिस ऑलिम्पिकमध्ये भाग घेतला, जिथे ती 400 मीटर अडथळ्यांच्या स्पर्धेत कांस्य पदक गमावून बसली. ती चौथ्या स्थानावर राहिली, तिसऱ्या क्रमांकाच्या ऍथलीटच्या मागे फक्त 1/100वे. 1984 चे ऑलिम्पिक हे उषाच्या कारकिर्दीतील एक महत्त्वाचे वळण होते आणि यामुळे तिला यश मिळविण्यासाठी आणखी कठोर परिश्रम करण्यास प्रवृत्त केले.
उषाची सर्वात मोठी कामगिरी 1986 मध्ये दक्षिण कोरियातील सेऊल येथे झालेल्या आशियाई क्रीडा स्पर्धेत झाली. तिने 100 मीटर, 200 मीटर, 400 मीटर, 400 मीटर अडथळा आणि 4x400 मीटर रिले प्रकारात चार सुवर्णपदके आणि एक रौप्य पदक जिंकले. आशियाई क्रीडा स्पर्धेत उषाच्या कामगिरीमुळे तिचे भारतातील घराघरात नाव झाले आणि राष्ट्रीय हिरो म्हणून तिचा गौरव झाला.
उषाने पुढील काही वर्षांत आंतरराष्ट्रीय स्पर्धांमध्ये भाग घेणे सुरूच ठेवले आणि तिने 1989 आशियाई चॅम्पियनशिपमध्ये 200 मीटर आणि 400 मीटर प्रकारात सुवर्णपदकांसह अनेक पदके जिंकली. बीजिंगमध्ये 1990 च्या आशियाई क्रीडा स्पर्धेतही तिने 400 मीटर अडथळा शर्यतीत रौप्य पदक जिंकले होते.
सेवानिवृत्ती आणि वारसा
पी.टी. उषा यांनी स्पर्धात्मक ऍथलेटिक्समधून निवृत्ती घेतली
द अर्ली पॅशन फॉर अॅथलेटिक्स: पी.टी. उषाचा बालपण ते तारुण्याचा प्रवास
उषाची अॅथलेटिक्समध्ये आवड अगदी लहान वयातच निर्माण झाली आणि ती भारतातील सर्वात प्रसिद्ध खेळाडूंपैकी एक बनली. या लेखात, आपण एक खेळाडू म्हणून उषाचा प्रवास, तिची उपलब्धी आणि भारतीय खेळावरील तिचा प्रभाव जाणून घेऊ.
बालपण आणि प्रारंभिक जीवन
पी.टी. उषाचा जन्म टी.व्ही. नायर आणि टी.व्ही. लक्ष्मी यांच्या पाच मुलांपैकी सर्वात लहान होता. तिचे वडील शेतकरी होते आणि तिची आई स्थानिक शाळेत पर्यवेक्षक म्हणून काम करत होती. उषाला लहानपणापासूनच खेळाची आवड होती आणि वयाच्या आठव्या वर्षी तिने धावायला सुरुवात केली. तिला तिचे शारीरिक शिक्षण शिक्षक एस.के. नायर, ज्याने तिची प्रतिभा ओळखली आणि तिला अॅथलेटिक्समध्ये गांभीर्याने पाठपुरावा करण्यास प्रवृत्त केले.
उषाने ग्रास ट्रॅकवर प्रशिक्षण सुरू केले आणि ती 14 वर्षांची होईपर्यंत नायर यांनी प्रशिक्षण दिले. 1978 मध्ये, उषाने तिचे पहिले मोठे विजेतेपद, केरळ राज्य शालेय चॅम्पियनशिप, 100 मीटर स्प्रिंटमध्ये जिंकले. त्यावेळी ती अवघ्या 14 वर्षांची होती.
1979 मध्ये राष्ट्रीय शालेय खेळांमध्ये केरळचे प्रतिनिधित्व करण्यासाठी उषाची निवड झाली, जिथे तिने चार सुवर्णपदके आणि एक रौप्य पदक जिंकले. तिच्या प्रभावी कामगिरीने भारतीय क्रीडा प्राधिकरणाचे (SAI) लक्ष वेधून घेतले, ज्याने तिला तिरुअनंतपुरम येथील केंद्रात प्रशिक्षण घेण्यासाठी शिष्यवृत्ती देऊ केली.
अॅथलीट म्हणून करिअर
तिच्या नवीन प्रशिक्षकाच्या मार्गदर्शनाखाली ओ.एम. नांबियार, उषा यांनी आशियाई खेळ आणि ऑलिम्पिकसाठी कठोर प्रशिक्षण घ्यायला सुरुवात केली. 1980 मध्ये, तिने राष्ट्रीय ज्युनियर चॅम्पियनशिपमध्ये भाग घेतला, जिथे तिने पाच सुवर्ण पदके जिंकली आणि दोन राष्ट्रीय विक्रम मोडले. तिच्या कामगिरीमुळे तिला 1980 मध्ये मॉस्को ऑलिम्पिकसाठी भारतीय संघात स्थान मिळाले, परंतु भारत सरकारच्या खेळांवर बहिष्कार टाकण्याच्या निर्णयामुळे ती स्पर्धा करू शकली नाही.
या धक्क्याने खचून न जाता, उषाने कठोर प्रशिक्षण घेणे सुरूच ठेवले आणि तिच्या कारकिर्दीत अनेक उल्लेखनीय कामगिरी केली. दिल्ली येथे झालेल्या 1982 आशियाई क्रीडा स्पर्धेत तिने 100 मीटरमध्ये रौप्य पदक आणि 200 मीटर, 400 मीटर, 400 मीटर अडथळा आणि 4x400 मीटर रिले प्रकारात चार सुवर्णपदक जिंकले. उषाने 1985 मध्ये जकार्ता येथे झालेल्या आशियाई चॅम्पियनशिपमध्येही कांस्यपदक जिंकले होते.
1984 च्या लॉस एंजेलिस ऑलिम्पिकमध्ये तिची सर्वात लक्षणीय कामगिरी झाली, जिथे ती 400 मीटर अडथळ्यांच्या स्पर्धेत कांस्यपदक गमावून बसली. उषाने शर्यतीत 55.42 सेकंद वेळेसह चौथे स्थान पटकावले, कांस्यपदक विजेत्याच्या एका सेकंदाच्या फक्त 1/100 व्या स्थानावर आहे. या कार्यक्रमातील तिच्या कामगिरीने तिला "पायोली एक्स्प्रेस" हे टोपणनाव मिळाले आणि तिची व्यापक प्रशंसा केली.
1986 मध्ये सेऊल येथे झालेल्या आशियाई क्रीडा स्पर्धेत उषाने 200 मीटर, 400 मीटर, 400 मीटर अडथळा आणि 4x400 मीटर रिले प्रकारात चार सुवर्णपदके जिंकली. तिने 100 मीटर आणि 4x100 मीटर रिले प्रकारात दोन रौप्य पदकेही जिंकली.
1987 मध्ये, उषाने सिंगापूर येथे झालेल्या आशियाई ऍथलेटिक्स चॅम्पियनशिपमध्ये 200 मीटरमध्ये सुवर्णपदक आणि 400 मीटर अडथळा शर्यतीत कांस्यपदक जिंकले. त्याच वर्षी कलकत्ता येथे झालेल्या दक्षिण आशियाई फेडरेशन गेम्समध्ये तिने दोन सुवर्णपदके आणि एक रौप्य पदक जिंकले.
उषाचा शेवटचा मोठा आंतरराष्ट्रीय सहभाग 1988 च्या सोल ऑलिम्पिकमध्ये होता, जिथे तिने उपांत्य फेरी गाठली होती.
पी.टी. उषाचा भारतीय रेल्वे क्रीडा विभागातील प्रवास: चिकाटी आणि यशाची कहाणी
पी.टी. उषाची अॅथलेटिक्सची आवड तिच्या किशोरवयातही कायम राहिली आणि ती शालेय स्तरावरील स्पर्धांमध्ये भाग घेऊ लागली. तिची प्रतिभा पटकन लक्षात आली आणि तिला केरळ राज्य क्रीडा परिषदेकडून प्रशिक्षण आणि पाठिंबा मिळू लागला.१९७९ मध्ये पी.टी. उषाने नॅशनल स्कूल गेम्समध्ये भाग घेतला, जिथे तिने पाच सुवर्ण आणि एक रौप्य पदक जिंकले. तिच्या कामगिरीने भारतीय रेल्वेचे लक्ष वेधून घेतले, ज्यांनी तिला त्यांच्या क्रीडा विभागात नोकरीची ऑफर दिली. पी.टी. उषाने ही ऑफर स्वीकारली आणि तिचे नवीन प्रशिक्षक ओ.एम. नांबियार यांच्या मार्गदर्शनाखाली प्रशिक्षण घेण्यास सुरुवात केली.
नांबियार यांच्या मार्गदर्शनाखाली पी.टी. उषाने 400-मीटर अडथळा आणि 100-मीटर डॅश इव्हेंटवर लक्ष केंद्रित करण्यास सुरुवात केली. तिची गती आणि चपळता तिला या घटनांसाठी नैसर्गिकरित्या योग्य बनवते आणि ती पटकन त्यामध्ये उत्कृष्ट होऊ लागली. 1980 मध्ये, तिने 100-मीटर डॅशमध्ये तिचे पहिले राष्ट्रीय विजेतेपद जिंकले आणि 1982 पर्यंत, तिने 100-मीटर अडथळ्यांमध्ये राष्ट्रीय विक्रम केला.
पी.टी. उषाच्या राष्ट्रीय स्तरावरील यशामुळे तिला नवी दिल्ली येथे झालेल्या १९८२ आशियाई खेळांसाठी भारतीय संघात स्थान मिळाले. तेथे, तिने 100-मीटर डॅश आणि 100-मीटर अडथळा या दोन्ही प्रकारांत रौप्य पदक जिंकले आणि भारतीय 4x100-मीटर रिले संघाची सदस्य म्हणून सुवर्णपदक जिंकले.
पुढील काही वर्षांत पी.टी. उषा सतत कठोर प्रशिक्षण घेत राहिली आणि राष्ट्रीय आणि आंतरराष्ट्रीय स्तरावर स्पर्धा करत राहिली. 1983 मध्ये, तिने 400-मीटर अडथळा शर्यतीत एक नवीन राष्ट्रीय विक्रम प्रस्थापित केला आणि 1984 मध्ये, जकार्ता, इंडोनेशिया येथे झालेल्या आशियाई ट्रॅक आणि फील्ड चॅम्पियनशिपमध्ये तिने तीन सुवर्णपदके जिंकली.
पी.टी. उषाचे सर्वात मोठे यश 1984 च्या लॉस एंजेलिस ऑलिम्पिकमध्ये मिळाले, जिथे तिने 400 मीटर अडथळा शर्यतीत भाग घेतला. उपांत्य फेरीत, तिने 55.42 सेकंदांच्या वेळेसह एक नवीन आशियाई विक्रम प्रस्थापित केला, आणि अंतिम फेरीत, तिने 55.54 सेकंदांच्या वेळेसह चौथ्या स्थानावर पदक जिंकले.
ऑलिम्पिक पदकापासून वंचित असूनही, पी.टी. 1984 च्या ऑलिम्पिकमध्ये उषाची कामगिरी भारतीय ऍथलेटिक्ससाठी एक जलद क्षण होती. जागतिक स्तरावरील तिच्या यशामुळे भारतातील अॅथलेटिक्सबद्दल जागरुकता आणि स्वारस्य निर्माण करण्यात मदत झाली आणि तरुण खेळाडूंच्या नवीन पिढीला त्यांच्या स्वप्नांचा पाठपुरावा करण्यासाठी प्रेरणा मिळाली.
2000 मध्ये स्पर्धात्मक ऍथलेटिक्समधून निवृत्त झाल्यानंतर, पी.टी. प्रशिक्षक आणि मार्गदर्शक म्हणून उषा या खेळात सहभागी होत राहिल्या. तिने केरळमध्ये उषा स्कूल ऑफ अॅथलेटिक्सची स्थापना केली, जिथे ती तरुण खेळाडूंना प्रशिक्षण देते आणि नवीन प्रतिभा ओळखण्यात आणि विकसित करण्यात मदत करते.
पी.टी. भारतातील महान खेळाडूंपैकी एक म्हणून उषाचा वारसा सुरक्षित आहे आणि भारतातील अॅथलेटिक्सच्या खेळावर तिचा प्रभाव आजही जाणवत आहे. तिची उत्कटता, समर्पण आणि कठोर परिश्रम जगभरातील तरुण खेळाडूंसाठी एक प्रेरणा म्हणून काम करतात आणि ट्रॅकवरील तिची उल्लेखनीय कामगिरी चिकाटी आणि मानवी आत्म्याच्या सामर्थ्याचा पुरावा म्हणून नेहमी लक्षात ठेवली जाईल.
III. ऍथलेटिक करिअर
पी.टी. उषा: एक ट्रेलब्लॅझिंग अॅथलीट आणि तिच्या उल्लेखनीय कामगिरी
पी.टी. उषा, ज्याला पायोली एक्सप्रेस म्हणूनही ओळखले जाते, ती भारताने आजवर निर्माण केलेल्या महान खेळाडूंपैकी एक आहे. 1970 च्या दशकाच्या उत्तरार्धापासून ते 2000 च्या दशकाच्या सुरुवातीपर्यंत तिची प्रसिद्ध कारकीर्द पसरली, ज्या दरम्यान तिने भारतीय खेळांमध्ये स्वतःची ओळख निर्माण केली.27 जून 1964 रोजी केरळच्या कोझिकोड जिल्ह्यातील पाययोली गावात जन्मलेल्या उषा यांनी लहान वयातच धावणे सुरू केले आणि विविध आंतरराष्ट्रीय स्पर्धांमध्ये भारताचे प्रतिनिधित्व केले. तिचा प्रवास चिकाटी, कठोर परिश्रम आणि दृढनिश्चयाची कहाणी आहे, ज्यामुळे ती भारताच्या इतिहासातील सर्वात सुशोभित खेळाडूंपैकी एक बनली.
उषाचे पहिले मोठे यश 1979 मध्ये आले, जेव्हा तिने राष्ट्रीय शालेय खेळ 100 मीटर आणि 200 मीटर स्प्रिंटमध्ये जिंकले. त्यावेळी ती फक्त 15 वर्षांची होती आणि लवकरच टोकियो येथील आशियाई चॅम्पियनशिपमध्ये भारताचे प्रतिनिधित्व करण्यासाठी तिची निवड झाली.
तेथे तिने 100 मीटरमध्ये सहावे आणि 200 मीटरमध्ये पाचवे स्थान पटकावले. कोणतेही पदक जिंकले नसतानाही, उषाच्या कामगिरीने भारतीय ऍथलेटिक्स समुदायाचे लक्ष वेधून घेतले आणि लवकरच तिला देशातील सर्वात आशादायक खेळाडूंपैकी एक म्हणून ओळखले जाऊ लागले.
1982 मध्ये उषाने नवी दिल्ली येथे झालेल्या आशियाई क्रीडा स्पर्धेत भाग घेतला होता. तिने 100 मीटर अडथळ्यांमध्ये कांस्यपदक जिंकले, जे आशियाई क्रीडा स्पर्धेत ट्रॅक आणि फील्डमधील भारताचे पहिले पदक होते.
तिने २०० मीटर आणि ४x४०० मीटर रिले प्रकारातही रौप्यपदक जिंकले. आशियाई क्रीडा स्पर्धेत उषाच्या कामगिरीमुळे तिचे भारतातील घराघरात नाव झाले आणि ती लवकरच देशभरातील युवा खेळाडूंसाठी एक आदर्श बनली.
त्याच वर्षी ऑस्ट्रेलियातील ब्रिस्बेन येथे झालेल्या कॉमनवेल्थ गेम्समध्ये उषा सहभागी झाली होती. तिने 100 मीटर आणि 200 मीटर स्प्रिंटमध्ये रौप्य पदके जिंकली, ज्यामुळे ती राष्ट्रकुल क्रीडा स्पर्धेत पदक जिंकणारी पहिली भारतीय महिला बनली. ब्रिस्बेनमधील उषाच्या कामगिरीमुळे तिला तिच्या विजेच्या वेगासाठी "पायोली एक्सप्रेस" असे टोपणनाव मिळाले.
1984 च्या लॉस एंजेलिस ऑलिम्पिकमध्ये उषाचा मुकुटमणी गौरव झाला, जिथे तिचे 400 मीटर अडथळा शर्यतीत पदक कमी झाले. उषा शर्यतीत चौथ्या स्थानावर राहिली, कांस्यपदक एका सेकंदाच्या शंभरावा भागाने हुकले. तथापि, ऑलिम्पिकमधील तिच्या कामगिरीने तिला जागतिक आयकॉन बनवले आणि तिच्या धैर्य आणि दृढनिश्चयासाठी जगभरातील क्रीडाप्रेमींनी तिचे कौतुक केले.
ऑलिम्पिकमध्ये तिची जवळीक चुकल्यानंतर, उषाने विविध आंतरराष्ट्रीय स्पर्धांमध्ये भाग घेणे सुरूच ठेवले आणि भारतासाठी अनेक पदके जिंकली. जकार्ता येथे झालेल्या 1985 आशियाई ट्रॅक आणि फील्ड चॅम्पियनशिपमध्ये तिने 200 मीटर आणि 400 मीटर प्रकारात सुवर्णपदक आणि 100 मीटर हर्डल्स प्रकारात रौप्य पदक जिंकले.
1986 मध्ये सेऊल येथे झालेल्या आशियाई क्रीडा स्पर्धेत उषाने 200 मीटर आणि 400 मीटर प्रकारात सुवर्णपदक आणि 100 मीटर हर्डल्स प्रकारात रौप्य पदक जिंकले. तिने 4x400 मीटर रिले स्पर्धेतही कांस्यपदक जिंकले.
सिंगापूर येथे झालेल्या 1987 आशियाई ट्रॅक आणि फील्ड चॅम्पियनशिपमध्ये, उषाने 200 मीटर आणि 400 मीटर प्रकारात सुवर्णपदक आणि 100 मीटर अडथळा प्रकारात रौप्य पदक जिंकले. टोकियो येथे झालेल्या 1988 आशियाई चॅम्पियनशिपमध्ये तिने 200 मीटर आणि 400 मीटर प्रकारात सुवर्णपदक आणि 100 मीटर अडथळा प्रकारात रौप्य पदक जिंकले. या स्पर्धांमधील उषाच्या कामगिरीने तिला आशियातील सर्वात सुशोभित खेळाडूंपैकी एक बनवले आणि भारतीय क्रीडा इतिहासात तिचे स्थान निश्चित केले.
आंतरराष्ट्रीय स्पर्धांमध्ये यशासोबतच उषाने राष्ट्रीय स्तरावरही अनेक पदके जिंकली. तिने 1980, 198 मध्ये झालेल्या राष्ट्रीय चॅम्पियनशिपमध्ये 100 मीटर, 200 मीटर आणि 400 मीटर प्रकारात सुवर्णपदक जिंकले.
1984 लॉस एंजेलिस ऑलिम्पिकमध्ये पीटी उषाची नेत्रदीपक कामगिरी
पिलावुल्लाकांडी थेक्केपारंबिल उषा, ज्याला पी.टी. म्हणून ओळखले जाते. उषा, 1980 आणि 1990 च्या दशकात प्रसिद्धी मिळवणारी एक महान भारतीय धावपटू आहे. केरळमधील एका छोट्या गावात जन्मलेल्या आणि वाढलेल्या उषाला लहानपणापासूनच अॅथलेटिक्समध्ये आवड निर्माण झाली. तिच्या कारकिर्दीत तिने उल्लेखनीय यश संपादन केले आहे, विक्रम मोडले आहेत आणि असंख्य पदके जिंकली आहेत.
उषाच्या कारकिर्दीतील एक निर्णायक क्षण 1984 च्या लॉस एंजेलिस ऑलिम्पिकमध्ये आला. त्या वर्षी ऑलिम्पिकसाठी पात्र ठरलेल्या दोन भारतीय खेळाडूंपैकी उषा ही एक होती आणि जागतिक स्तरावर आपला ठसा उमटवण्याचा तिचा निर्धार होता.
४०० मीटर हर्डल्स स्पर्धेत उषाची कामगिरी काही अपवादात्मक नव्हती. तिने 55.54 सेकंदांच्या वेळेसह नवीन भारतीय विक्रम प्रस्थापित करत तिच्या हीटमध्ये पहिले स्थान पटकावले. उपांत्य फेरीत, तिने पुन्हा एकदा तिच्या हीटमध्ये पहिले स्थान पटकावले आणि 55.42 सेकंदांच्या वेळेसह तिचा स्वतःचा भारतीय विक्रम मोडला.
अंतिम फेरीत इतिहास रचण्यासाठी उषासाठी मैदान तयार झाले होते. तिने याआधीच सिद्ध केले होते की ती एक गणली जाणारी शक्ती आहे आणि तिने भारतासाठी पदक जिंकण्याचा निर्धार केला होता. फायनल ही एक नखे चावणारी शर्यत होती, ज्यामध्ये उषा जगातील काही अव्वल खेळाडूंशी स्पर्धा करत होती. कठोर स्पर्धेचा सामना करत असतानाही, उषाने उल्लेखनीय कामगिरी केली, 55.42 सेकंद वेळेसह चौथ्या स्थानावर राहिली.
उषाचे पदक थोडक्यात हुकले असले तरी अंतिम फेरीतील तिची कामगिरी ही एक महत्त्वाची कामगिरी होती. तिने तिसर्‍यांदा तिसर्‍यांदा शर्यतीत तिचा स्वतःचा भारतीय विक्रम मोडला होता आणि तिचा ५५.४२ सेकंदांचा वेळ हा या स्पर्धेतील भारतीय धावपटूचा आतापर्यंतचा सर्वात जलद होता.
1984 च्या ऑलिम्पिकमधील उषाच्या कामगिरीने तिला आंतरराष्ट्रीय कीर्ती मिळवून दिली आणि ती भारतातील घराघरात प्रसिद्ध झाली. तिची विक्रमी कामगिरी भारतीय खेळाडूंच्या पिढ्यांसाठी प्रेरणादायी ठरली आणि त्यामुळे भारतीय अॅथलेटिक्सला नकाशावर आणण्यात मदत झाली.
400 मीटर अडथळ्यांतील कामगिरी व्यतिरिक्त, उषाने 1984 ऑलिम्पिकमध्ये 100 मीटर आणि 200 मीटर स्पर्धांमध्येही भाग घेतला. या स्पर्धांमध्ये ती उष्णतेच्या पुढे जाऊ शकली नसली तरी, 400 मीटर अडथळ्यांतील तिच्या कामगिरीने भारतातील महान खेळाडूंपैकी एक म्हणून तिचा दर्जा वाढवला.
1984 च्या ऑलिम्पिकमधील यशानंतर, उषाने आंतरराष्ट्रीय स्पर्धांमध्ये आणखी यश संपादन केले. जकार्ता येथे 1985 च्या आशियाई चॅम्पियनशिपमध्ये तिने पाच सुवर्णपदके जिंकली आणि प्रत्येक स्पर्धेत नवीन विजेतेपदाचा विक्रम प्रस्थापित केला. तिने 1986 च्या सोलमधील आशियाई क्रीडा स्पर्धेत 200 मीटर आणि 400 मीटर प्रकारात सुवर्णपदक जिंकले.
तिच्या कारकिर्दीत, उषाने भारतीय ऍथलेटिक्समधील योगदानासाठी अनेक पुरस्कार आणि प्रशंसा मिळवली आहेत. 1985 मध्ये, तिला प्रतिष्ठित अर्जुन पुरस्काराने सन्मानित करण्यात आले, जे क्रीडा क्षेत्रातील उत्कृष्ट कामगिरी ओळखतात. 1985 आणि 1990 मध्ये भारत सरकारने तिला स्पोर्ट्सवुमन ऑफ द इयर म्हणूनही गौरविले होते.
तिच्या उत्कृष्ट कामगिरीबद्दल, उषा यांना १९८५ मध्ये भारतातील सर्वोच्च नागरी पुरस्कारांपैकी एक पद्मश्री पुरस्काराने सन्मानित करण्यात आले. नंतर २००० मध्ये तिला पद्मभूषण, आणखी एक प्रतिष्ठित नागरी पुरस्काराने सन्मानित करण्यात आले.
आज, उषा भारतातील आणि जगभरातील क्रीडापटूंसाठी प्रेरणास्थान आहे. 1984 च्या लॉस एंजेलिस ऑलिम्पिकमधील तिची विक्रमी कामगिरी हा भारतीय क्रीडा इतिहासातील सर्वात प्रतिष्ठित क्षणांपैकी एक आहे आणि ट्रेलब्लॅझिंग ऍथलीट म्हणून तिचा वारसा सुरक्षित आहे.
सातत्यपूर्ण उत्कृष्टता: पी.टी. उषाची आंतरराष्ट्रीय स्पर्धांमध्ये कामगिरी
आशियाई खेळ: भारतातील नवी दिल्ली येथे झालेल्या 1982 आशियाई क्रीडा स्पर्धेत उषाने प्रथम आंतरराष्ट्रीय लक्ष वेधून घेतले. तिने 100 मीटर आणि 200 मीटर या दोन्ही प्रकारात रौप्य पदक जिंकले आणि तिच्या चिनी स्पर्धकांना मागे टाकले. मात्र, 400 मीटर अडथळा शर्यतीत तिची कामगिरी हे स्पर्धेचे वैशिष्ट्य ठरले. तिने 57.88 सेकंदांसह नवीन आशियाई क्रीडा विक्रम प्रस्थापित केला, जो त्यावेळी तिच्यासाठी वैयक्तिक सर्वोत्तम होता. हा विक्रम आजही कायम आहे.
1986 मध्ये दक्षिण कोरियातील सेऊल येथे झालेल्या आशियाई क्रीडा स्पर्धेत उषाने एकूण पाच पदके जिंकली. तिने 200 मीटर, 400 मीटर, 400 मीटर अडथळा आणि 4x400 मीटर रिले प्रकारात चार सुवर्णपदके जिंकली. तिने 100 मीटर स्पर्धेत कांस्यपदक जिंकले आणि तिने तिच्या चिनी आणि जपानी स्पर्धकांना मागे टाकले.
राष्ट्रकुल खेळ: उषाने तीन कॉमनवेल्थ गेम्समध्ये भाग घेतला आणि प्रत्येक वेळी तिने आपल्या अपवादात्मक कामगिरीने आपली उपस्थिती अनुभवली. 1982 मध्ये ब्रिस्बेन, ऑस्ट्रेलिया येथे झालेल्या कॉमनवेल्थ गेम्समध्ये तिने 100 मीटर स्पर्धेत कॅनडाची धावपटू अँजेला बेलीला मागे टाकत रौप्य पदक जिंकले. तिने 4x100 मीटर रिले स्पर्धेतही कांस्यपदक जिंकले.
एडिनबर्ग, स्कॉटलंड येथे झालेल्या 1986 कॉमनवेल्थ गेम्समध्ये, उषाने एकूण चार पदके जिंकली, ज्यात 200 मीटर आणि 400 मीटर प्रकारात दोन सुवर्णपदके, 100 मीटर अडथळा शर्यतीत एक रौप्य पदक आणि 4x400 मीटर रिले स्पर्धेत कांस्य पदक यांचा समावेश आहे.
1990 मध्ये ऑकलंड, न्यूझीलंड येथे झालेल्या राष्ट्रकुल क्रीडा स्पर्धेत, उषाने 400 मीटर अडथळा शर्यतीत नायजेरियन ऍथलीट फलिलात ओगुनकोयाला मागे टाकत रौप्य पदक जिंकले. तिने 4x400 मीटर रिले स्पर्धेतही कांस्यपदक जिंकले.
ऑलिम्पिक खेळ: 1980 च्या मॉस्को ऑलिम्पिकपासून सुरू झालेल्या कारकिर्दीत उषाने चार ऑलिम्पिक खेळांमध्ये भाग घेतला. तथापि, तिची सर्वात लक्षणीय कामगिरी 1984 च्या लॉस एंजेलिस ऑलिम्पिकमध्ये झाली, जिथे ती 400 मीटर अडथळ्यांच्या स्पर्धेत कांस्यपदक गमावून बसली, 55.42 सेकंदांच्या वेळेसह चौथ्या स्थानावर राहिली. त्या वेळी ट्रॅक आणि फील्डमध्ये ऑलिम्पिक पदक जिंकण्यासाठी आलेला हा सर्वात जवळचा भारतीय खेळाडू होता.
1988 च्या सेऊल ऑलिम्पिकमध्ये उषाची कामगिरी काहीशी निराशाजनक होती, कारण ती 400 मीटर हर्डल्स स्पर्धेत अंतिम फेरीसाठी पात्र ठरू शकली नाही. तिने 1992 बार्सिलोना ऑलिम्पिक आणि 1996 अटलांटा ऑलिम्पिकमध्ये देखील भाग घेतला होता परंतु दोन्ही स्पर्धांमध्ये ती उष्णतेच्या पलीकडे प्रगती करू शकली नाही.
जागतिक स्पर्धा: उषाने 1983 मध्ये हेलसिंकी, फिनलंड येथे झालेल्या उद्घाटनाच्या जागतिक ऍथलेटिक्स चॅम्पियनशिपमध्ये भाग घेतला. तिने 400 मीटर अडथळ्यांच्या स्पर्धेच्या उपांत्य फेरीपर्यंत मजल मारली परंतु पुढे प्रगती करण्यात ती अपयशी ठरली. तिने 1987 च्या रोम वर्ल्ड चॅम्पियनशिपमध्ये देखील भाग घेतला होता, जिथे तिने 400 मीटर अडथळा स्पर्धेच्या अंतिम फेरीत प्रवेश केला होता. मात्र, तिने ५५.५४ सेकंद वेळेसह सहावे स्थान पटकावले.
इतर उल्लेखनीय कामगिरी: वर नमूद केलेल्या प्रमुख आंतरराष्ट्रीय स्पर्धांव्यतिरिक्त, उषाने दक्षिण आशियाई फेडरेशन गेम्स आणि भारतीय राष्ट्रीय खेळांसह इतर प्रादेशिक स्पर्धांमध्येही अनेक पदके जिंकली. 1984 मध्ये भारतीय अॅथलेटिक्समधील उत्कृष्ट योगदानाबद्दल तिला प्रतिष्ठित अर्जुन पुरस्काराने सन्मानित करण्यात आले.
निष्कर्ष: पी.टी. उषाने तिच्या संपूर्ण कारकिर्दीतील विविध आंतरराष्ट्रीय स्पर्धांमध्ये सातत्यपूर्ण कामगिरी करणे हे तिच्या अतुलनीय कौशल्य आणि क्षमतांचा पुरावा आहे. तिच्या कामगिरीने एका पिढीला प्रेरणा दिली आहे
पी.टी. उषा: अॅथलेटिक्स आणि निवृत्तीपलीकडे वारसा मधील एक ट्रेलब्लॅझिंग करिअर
पी.टी. उषा, ज्यांना "पायोली एक्सप्रेस" म्हणूनही ओळखले जाते, त्या भारतातील सर्वात प्रसिद्ध खेळाडूंपैकी एक होत्या. केरळमधील एका छोट्या गावात जन्मलेल्या उषाची अॅथलेटिक्समध्ये आवड लहान वयातच निर्माण झाली आणि तिने तिच्या संपूर्ण कारकिर्दीत अनेक पुरस्कार मिळवले. 2000 मध्ये अॅथलेटिक्समधून निवृत्ती घेतल्यानंतर, ती भारतातील अनेक महत्वाकांक्षी ऍथलीट्ससाठी एक प्रेरणा बनली.उषाच्या सुरुवातीच्या कारकिर्दीला राष्ट्रीय शालेय खेळांमध्ये यश मिळाले, जिथे तिने 100 मीटर आणि 200 मीटर स्पर्धांमध्ये विक्रम केले. 1979 मध्ये, तिची आशियाई चॅम्पियनशिपमध्ये भारताचे प्रतिनिधित्व करण्यासाठी निवड झाली, जिथे तिने 100 मीटर अडथळा शर्यतीत रौप्य पदक जिंकले. आजवरच्या सर्वात प्रख्यात भारतीय खेळाडूंपैकी एक होण्याच्या तिच्या प्रवासाची ही सुरुवात होती.
1980 मध्ये केरळमध्ये झालेल्या राष्ट्रीय खेळांमध्ये उषाने चार सुवर्ण आणि एक रौप्य पदक जिंकले. 1982 मध्ये नवी दिल्ली, भारत येथे झालेल्या आशियाई क्रीडा स्पर्धेत तिने 100 मीटर अडथळ्यांच्या शर्यतीत रौप्य पदक जिंकून आंतरराष्ट्रीय स्तरावर लहरीपणा सुरू ठेवला. आशियाई क्रीडा स्पर्धेत उषाच्या कामगिरीने तिला जागतिक स्तरावर प्रसिद्धी दिली आणि त्यानंतरच्या काही वर्षांत तिने आणखी मोठे पराक्रम केले.
उषाची सर्वात लक्षणीय कामगिरी 1984 च्या लॉस एंजेलिस ऑलिम्पिकमध्ये झाली, जिथे ती 400 मीटर अडथळ्यांच्या स्पर्धेत कांस्य पदक गमावून बसली. ऑलिम्पिकमधील तिची कामगिरी अपवादात्मक नव्हती, कारण तिने 55.42 सेकंदांच्या वेळेसह नवीन आशियाई विक्रम प्रस्थापित केला. 1960 मध्ये मिल्खा सिंग यांच्या दिग्गज कामगिरीनंतर भारतीय खेळाडू ऑलिम्पिक ट्रॅक स्पर्धेच्या अंतिम फेरीत पोहोचण्याची ही पहिलीच वेळ होती.
लॉस एंजेलिसमधील तिच्या विक्रमी कामगिरीनंतर, उषाने विविध आंतरराष्ट्रीय स्पर्धांमध्ये भाग घेणे सुरूच ठेवले आणि या प्रक्रियेत तिने अनेक पदके जिंकली. तिने जकार्ता, इंडोनेशिया येथे झालेल्या 1985 आशियाई ट्रॅक आणि फील्ड चॅम्पियनशिपमध्ये 200 मीटर आणि 400 मीटर प्रकारात सुवर्णपदक जिंकले. दक्षिण कोरियातील सेऊल येथे 1986 मध्ये झालेल्या आशियाई क्रीडा स्पर्धेत उषाने 400 मीटर अडथळा शर्यतीतही कांस्यपदक जिंकले होते.
1986 मध्ये, उषाने जकार्ता, इंडोनेशिया येथे झालेल्या आशियाई ट्रॅक आणि फील्ड चॅम्पियनशिपमध्ये पाच सुवर्ण पदके आणि एक रौप्य पदक जिंकले. तिने रोम, इटली येथे 1987 मध्ये झालेल्या जागतिक चॅम्पियनशिपमध्ये 400 मीटर अडथळ्यांच्या स्पर्धेत कांस्यपदक जिंकले. आंतरराष्ट्रीय स्तरावर उषाच्या सातत्यपूर्ण कामगिरीमुळे तिचे भारतातील घराघरात नाव आणि युवा खेळाडूंसाठी एक आदर्श बनले.
2000 मध्ये अॅथलेटिक्समधून निवृत्ती घेतल्यानंतर, उषा प्रशिक्षक आणि मार्गदर्शक म्हणून खेळात गुंतल्या. तिने केरळमध्ये उषा स्कूल ऑफ अॅथलेटिक्सची स्थापना केली, जिथे ती तरुण खेळाडूंना प्रशिक्षण देते आणि त्यांना यशस्वी होण्यासाठी आवश्यक असलेले समर्थन आणि संसाधने पुरवते. उषाच्या शाळेने 800 मीटर स्पर्धेत राष्ट्रीय विक्रम धारक टिंटू लुकासह अनेक उल्लेखनीय क्रीडापटू तयार केले आहेत.
भारतीय ऍथलेटिक्समधील तिच्या योगदानाबद्दल, उषाला तिच्या संपूर्ण कारकिर्दीत अनेक पुरस्कार आणि सन्मान मिळाले आहेत. तिला 1984 मध्ये अर्जुन पुरस्कार, 1985 मध्ये पद्मश्री आणि 2014 मध्ये पद्मभूषण पुरस्काराने सन्मानित करण्यात आले. शिवाय, 2000 मध्ये तिला भारतीय ऑलिम्पिक संघटनेने शतकातील खेळाडू म्हणून घोषित केले.
शेवटी, पी.टी. अॅथलेटिक्समधील उषाने मिळवलेले यश हे तिच्या मेहनती, समर्पण आणि चिकाटीचा पुरावा आहे. आंतरराष्ट्रीय स्तरावरील तिच्या कामगिरीने भारतीय क्रीडापटूंच्या एका पिढीला प्रेरणा दिली आहे आणि प्रशिक्षक आणि मार्गदर्शक या नात्याने तिच्या खेळातील योगदानामुळे भारतीय अॅथलेटिक्सचे भविष्य घडविण्यात मदत झाली आहे. उषाचा वारसा भारतीय खेळाडूंच्या भावी पिढ्यांना त्यांच्या स्वप्नांचा पाठपुरावा करण्यासाठी आणि महानता प्राप्त करण्यासाठी प्रेरणा देत राहील.
IV. भारतीय ऍथलेटिक्समध्ये योगदान
द उषा स्कूल ऑफ अॅथलेटिक्स: पीटी उषासोबत भारतीय अॅथलेटिक्सचे भविष्य प्रशिक्षण
पी.टी. उषा: अॅथलेटिक्समधील एक उत्कृष्ट कारकीर्द आणि निवृत्तीनंतरचा वारसापिलावुल्लाकांडी थेक्केपारंबिल उषा, अधिक सामान्यतः पी.टी. उषा, एक माजी भारतीय ट्रॅक आणि फील्ड अॅथलीट आहे जिने विविध आंतरराष्ट्रीय स्पर्धांमध्ये केलेल्या उल्लेखनीय कामगिरीमुळे जागतिक ओळख मिळवली. भारतातील केरळमधील एका लहानशा गावात जन्मलेल्या आणि वाढलेल्या उषाने लहानपणापासूनच अॅथलेटिक्समध्ये रुची निर्माण केली आणि ती भारतातील सर्वकाळातील महान खेळाडूंपैकी एक बनली.
धावपटू म्हणून तिची कारकीर्द सुरू केल्यानंतर, उषाने लवकरच इतर स्पर्धांमध्ये यश मिळवले, जसे की अडथळे आणि मध्यम-अंतर धावणे. तिने आशियाई खेळ, राष्ट्रकुल खेळ आणि ऑलिम्पिकसह अनेक आंतरराष्ट्रीय स्पर्धांमध्ये भारताचे प्रतिनिधित्व केले. 1984 च्या लॉस एंजेलिस ऑलिम्पिकमध्ये, उषाने विक्रमी चार पदके जिंकली आणि पाचव्या स्थानावर ती एका सेकंदाच्या अंशाने हुकली.
उषाची कामगिरी आणि भारतीय ऍथलेटिक्सवरचा प्रभाव लक्षणीय आहे, आणि तिचा वारसा 2000 मध्ये खेळातून निवृत्तीनंतरही चालू आहे. या लेखात आपण उषाच्या उल्लेखनीय कामगिरीबद्दल, 1984 च्या ऑलिम्पिकमधील तिची विक्रमी कामगिरी, विविध खेळांमधील सातत्यपूर्ण कामगिरीबद्दल चर्चा करू. आंतरराष्ट्रीय स्पर्धा, आणि उषा स्कूल ऑफ अॅथलेटिक्सच्या माध्यमातून तरुण खेळाडूंच्या विकासात तिचे योगदान.
उल्लेखनीय कामगिरी आणि पदके पी.टी. उषाने 1970 च्या दशकाच्या उत्तरार्धात धावपटू म्हणून तिच्या कारकिर्दीला सुरुवात केली आणि लवकरच राष्ट्रीय स्तरावर यश मिळवले. तिने 1979 मध्ये राष्ट्रीय शालेय खेळांमध्ये पहिले पदक जिंकले, जिथे तिने 100 मीटर स्प्रिंटमध्ये सुवर्णपदक जिंकले. उषाने 100-मीटर आणि 200-मीटर स्प्रिंटमध्ये चांगली कामगिरी करत राहिली आणि राष्ट्रीय स्तरावर अनेक पदके जिंकली.
1982 मध्ये, उषाने तिची पहिली मोठी आंतरराष्ट्रीय स्पर्धा, नवी दिल्ली येथे आशियाई खेळांमध्ये भाग घेतला. तिने 100 मीटर स्प्रिंटमध्ये रौप्य आणि 200 मीटर स्पर्धेत कांस्यपदक जिंकले. आशियाई खेळांमधील उषाच्या कामगिरीने तिला भारतीय ऍथलेटिक्स समुदायाचे लक्ष वेधले आणि आंतरराष्ट्रीय स्टारडममध्ये तिच्या उदयाची सुरुवात झाली.
1983 मध्ये उषाने कुवेतमधील आशियाई ट्रॅक आणि फील्ड चॅम्पियनशिपमध्ये पाच सुवर्णपदके आणि एक कांस्यपदक जिंकले तेव्हा उषाचे यशस्वी वर्ष आले. चॅम्पियनशिपमधील तिच्या कामगिरीने तिला आंतरराष्ट्रीय स्तरावर गणले जाणारे एक शक्ती म्हणून चिन्हांकित केले. त्याच वर्षी, उषाने सिंगापूर येथील आशियाई ट्रॅक अँड फील्ड मीटमध्ये 400 मीटर हर्डल्समध्ये सुवर्णपदक आणि 200 मीटर स्प्रिंटमध्ये कांस्यपदक जिंकले.
उषाची सर्वात उल्लेखनीय कामगिरी 1984 च्या लॉस एंजेलिस ऑलिम्पिकमध्ये झाली, जिथे तिने चार पदके जिंकली - एक रौप्य आणि तीन कांस्य. ४०० मीटर अडथळा शर्यतीत उषाने ५५.४२ सेकंदांचा नवा आशियाई विक्रम नोंदवत दुसरे स्थान पटकावले.
200 मीटर स्पर्धेत, उषाने कांस्यपदक जिंकले आणि यूएसएच्या व्हॅलेरी ब्रिस्को-हूक्स आणि जमैकाच्या मर्लेन ओटे यांना मागे टाकले. उषाने 4x400 मीटर रिले स्पर्धेतही कांस्यपदक जिंकले, जिथे भारत तिसऱ्या स्थानावर राहिला.
मात्र, 100 मीटर अडथळा शर्यतीत उषाच्या कामगिरीने जगभरात लक्ष वेधून घेतले. उषा 12.55 सेकंदाच्या वेळेसह चौथ्या स्थानावर राहून पदक गमावून बसली. ऑलिम्पिकच्या आधी काही महिने ती या स्पर्धेत प्रशिक्षण घेत होती हे लक्षात घेऊन तिची कामगिरी विशेष उल्लेखनीय होती.
उषा विविध आंतरराष्ट्रीय स्पर्धांमध्ये भाग घेत राहिली, आशियाई खेळ, राष्ट्रकुल क्रीडा स्पर्धा आणि आशियाई ट्रॅक आणि फील्ड चॅम्पियनशिपमध्ये पदके जिंकली. 1986 च्या सोलमध्ये झालेल्या आशियाई क्रीडा स्पर्धेत उषाने चार सुवर्ण आणि एक रौप्य पदक जिंकले होते. तिने बँकॉक येथे 1998 च्या आशियाई क्रीडा स्पर्धेत 400-मीटर अडथळा आणि 4x400-मीटर रिले स्पर्धेत सुवर्णपदक जिंकले.